Родился 28.06.1922г. в д. Ситенец Солигорского района в семье колхозников.
Учился в Старобинской средней школе. В 1939 году окончил Старобинскую школу и поступил на филологический факультет БГУ. Во время Великой Отечественной войны эвакуировался в Мордовскую АССР. Работал учителем с 1941 по 1942 гг.
В феврале 1942 года был мобилизован в Советскую армию. Принимал участие в боях на Западном, Воронежском, 1-м и 2-м Прибалтийских и Ленинградских фронтах (1942-1945гг). За участие в боевых действиях против немецко-фашистских захватчиков был награжден Орденом Отечественной войны 2-й степени и медалями. После демобилизации в ноябре 1945 года вернулся на учебу в БГУ, который окончил в 1949 году. Поступил в аспирантуру при БГУ.
В 1954 году защитил кандидатскую диссертацию по творчеству К. Чёрного. Был литературным работником, заведующим литературного отдела газеты «Літаратура і мастацтва» (1947-1955) , ответственным секретарем журнала “Беларусь” (1955 - 1965). С 1965 по1970 г работал научным сотрудником научно- исследовательского института педагогики Министерства образования БССР. В 1971 году – заведующий литературной части Белгосфилармонии. До 1988 года Кудрявцев И.Ф. научный сотрудник института истории искусств, этнографии и фольклора АН БССР.
Кандидат филологических наук.
С 1947 года печатается с литературно-критическими статьями и рецензиями. Он автор монографии «Кузьма Чорны: Ідэя і вобразы ў творчасці», литературного сочинения «Кузьма Чорны: Жыццё і творчасць». Он является соавтором с В. Агилевичем учебников по белорусской литературе.
Отрывок из романа «Грымотнымі шляхамі».
“Рашучае наступление Чырвонай Арміі на беларускай зямлі набывала ўсе большы размах. Стратэгічная аперацыя "Баграціён" кожны дзень радавала важнымі поспехамі. 1-ы, 2-і, З-ці Беларускія і 1-ы Прыбалтыйскія франты гналі чужынцаў на захад, вызвалілі мноства населеных пунктаў, сярод іх — вядомыя гарады рэспублікі. Бабруйск, Барысаў, чыгуначны вузел Асіповічы - гэтыя назвы нямала гаварылі тым, хто быў знаёмы з гісторыяй Беларусі.
А Брусніцкі аж заходзіўся ад радасці і шчасця, калі дазнаваўся пра выгнанне немцаў з гэтых населеных пунктаў. Калі ж пачуў пра вызваленне Слуцка - у яго адразу ж нібы даўкі камяк засеў у горле, зрабілася цяжка дыхаць, па целе разлілася такая пагода...Гэга ж чуты з самага маленства горад, блізкі ад родненькага гняздоўя... Пра яго ў іхняй вёсцы часта вяліся згадкі, туды, бывала ездзілі бацькі -сёе-тое прадаць, што-небудзь набыць. Там пачыналася чыгунка, па якой можна было падацца куды хочаш. Як паступіў ва універсітэт, кожныя канікулы Змітракова дарога дамоў пралягала праз даражэнькі Слуцк...
I вось ён ачышчаны ад нямецкай брыдоты, хваля вызвалення накочваецца на радзімыя мясціны...
Калі дыктар вымавіў "гарадскі пасёлак Старобін", Брусніцкі па-блазенску падскокнуў і ціха выгукнуў;
- Вызвалены родны Старобін! Вызвалены!
Лейтэнант працягнуу Змітраку абедзве рукі:
-Віншую, віншую! Запомні гэты дзянёк!
-Такое таварыш лейтэнант, ніколі не забудзецца!...
Брусніцкі ўвесь зіхацеў ад радасці. Вызвалены Старобін - вызвалена і яго бацькоўскае гняздэечка, што амаль побач з гарадскім пасёлкам...."
Умер И. Кудрявцев 23 мая 2004 года.
Комментариев нет:
Отправить комментарий